Itylus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Ἴτυλος, Ítylos.
Prénom
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Itylus |
| Vocatif | Ityle |
| Accusatif | Itylum |
| Génitif | Itylī |
| Datif | Itylō |
| Ablatif | Itylō |
Itylus \Prononciation ?\ masculin
- (Mythologie) Fils de Zethus, roi de Thèbes.
Numquam ego te uita frater amabilior
— (Catulle, Carmina)
Adspiciam posthac: at certe semper amabo,
Semper maesta tua carmina morte canam,
Qualia sub densis ramorum concinit umbris
Daulias absumpti fata gemens Ityli,
Sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
Haec expressa tibi carmina Battiadae,
Ne tua dicta uagis nequiquam credita uentis
Effluxisse meo forte putes animo,
Vt missum sponsi furtiuo munere malum
Procurrit casto uirginis e gremio,
Quod miserae oblitae molli sub ueste locatum,
Dum aduentu matris prosilit, excutitur;
Atque illud prono praeceps agitur decursu,
Huic manat tristi conscius ore rubor.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « Itylus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Itylus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.