accognitus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | accognitus | accognită | accognitum | accognitī | accognitae | accognită |
| Vocatif | accognite | accognită | accognitum | accognitī | accognitae | accognită |
| Accusatif | accognitum | accognităm | accognitum | accognitōs | accognitās | accognită |
| Génitif | accognitī | accognitae | accognitī | accognitōrŭm | accognitārŭm | accognitōrŭm |
| Datif | accognitō | accognitae | accognitō | accognitīs | accognitīs | accognitīs |
| Ablatif | accognitō | accognitā | accognitō | accognitīs | accognitīs | accognitīs |
accognitus \Prononciation ?\
- Participe passé de accognosco.
Références
- « accognitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.