adiutus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | adiutus | adiută | adiutum | adiutī | adiutae | adiută |
| Vocatif | adiute | adiută | adiutum | adiutī | adiutae | adiută |
| Accusatif | adiutum | adiutăm | adiutum | adiutōs | adiutās | adiută |
| Génitif | adiutī | adiutae | adiutī | adiutōrŭm | adiutārŭm | adiutōrŭm |
| Datif | adiutō | adiutae | adiutō | adiutīs | adiutīs | adiutīs |
| Ablatif | adiutō | adiutā | adiutō | adiutīs | adiutīs | adiutīs |
adiutus \a.di.ˈuː.tus\
Variantes
- adjutus Le j, absent du latin classique, traduit le i devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Voyez « j en latin »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.