anrucken
Allemand
Étymologie
- Composé de rucken avec la particule séparable an-
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich rucke an |
| 2e du sing. | du ruckst an | |
| 3e du sing. | er ruckt an | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich ruckte an |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich ruckte an |
| Impératif | 2e du sing. | ruck an, rucke an! |
| 2e du plur. | ruckt an! | |
| Participe passé | angeruckt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
anrucken \ˈanˌʁʊkn̩\ (voir la conjugaison)
- S'ébranler.
Die Lokomotive pfiff, der Zug ruckte an und die Fahrgäste winkten aus den Fenstern.
- La locomotive sifflait, le train s'ébranlait et les passagers saluaient par les fenêtres.
Prononciation
- Berlin : écouter « anrucken [ˈanˌʁʊkn̩] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.