apostaticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀποστατικός, apostatikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | apostaticus | apostatică | apostaticum | apostaticī | apostaticae | apostatică |
| Vocatif | apostatice | apostatică | apostaticum | apostaticī | apostaticae | apostatică |
| Accusatif | apostaticum | apostaticăm | apostaticum | apostaticōs | apostaticās | apostatică |
| Génitif | apostaticī | apostaticae | apostaticī | apostaticōrŭm | apostaticārŭm | apostaticōrŭm |
| Datif | apostaticō | apostaticae | apostaticō | apostaticīs | apostaticīs | apostaticīs |
| Ablatif | apostaticō | apostaticā | apostaticō | apostaticīs | apostaticīs | apostaticīs |
apostaticus \Prononciation ?\
Références
- « apostaticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.