basilicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien βασιλικός, basilikós (« royal »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | basilicus | basilică | basilicum | basilicī | basilicae | basilică |
| Vocatif | basilice | basilică | basilicum | basilicī | basilicae | basilică |
| Accusatif | basilicum | basilicăm | basilicum | basilicōs | basilicās | basilică |
| Génitif | basilicī | basilicae | basilicī | basilicōrŭm | basilicārŭm | basilicōrŭm |
| Datif | basilicō | basilicae | basilicō | basilicīs | basilicīs | basilicīs |
| Ablatif | basilicō | basilicā | basilicō | basilicīs | basilicīs | basilicīs |
basilicus
Apparentés étymologiques
Références
- « basilicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.