bilitá
: bilita
Kotava
Étymologie
- Dérivé de bilita (« scandale »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | bilitá | bilitayá | bilitatá |
| 2e du sing. | bilital | bilitayal | bilitatal |
| 3e du sing. | bilitar | bilitayar | bilitatar |
| 1re du plur. | bilitat | bilitayat | bilitatat |
| 2e du plur. | bilitac | bilitayac | bilitatac |
| 3e du plur. | bilitad | bilitayad | bilitatad |
| 4e du plur. | bilitav | bilitayav | bilitatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
bilitá \biliˈta\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « bilitá [biliˈta] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.