coinquinatus
Latin
Étymologie
- Participe passé adjectivé de coinquino.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | coniquinatus | coniquinată | coniquinatum | coniquinatī | coniquinatae | coniquinată |
| Vocatif | coniquinate | coniquinată | coniquinatum | coniquinatī | coniquinatae | coniquinată |
| Accusatif | coniquinatum | coniquinatăm | coniquinatum | coniquinatōs | coniquinatās | coniquinată |
| Génitif | coniquinatī | coniquinatae | coniquinatī | coniquinatōrŭm | coniquinatārŭm | coniquinatōrŭm |
| Datif | coniquinatō | coniquinatae | coniquinatō | coniquinatīs | coniquinatīs | coniquinatīs |
| Ablatif | coniquinatō | coniquinatā | coniquinatō | coniquinatīs | coniquinatīs | coniquinatīs |
coinquinatus \Prononciation ?\
Références
- « coinquinatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.