credential
Anglais
Étymologie
- Du latin médiéval credentialis, de credentia (« créance »).
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | credential |
| Comparatif | more credential |
| Superlatif | most credential |
credential \kɪ.dɛn.ʃəl\
- Relatif à l'accréditation.
Verbe
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to credential \kɪ.dɛn.ʃəl\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
credentials \kɪ.dɛn.ʃəlz\ |
| Prétérit | credentialed \kɪ.dɛn.ʃəld\ |
| Participe passé | credentialed \kɪ.dɛn.ʃəld\ |
| Participe présent | credentialing \kɪ.dɛn.ʃəl.ɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
credential \kɪ.dɛn.ʃəl\
Prononciation
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « credential [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.