criminatus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | criminatus | criminată | criminatum | criminatī | criminatae | criminată |
| Vocatif | criminate | criminată | criminatum | criminatī | criminatae | criminată |
| Accusatif | criminatum | criminatăm | criminatum | criminatōs | criminatās | criminată |
| Génitif | criminatī | criminatae | criminatī | criminatōrŭm | criminatārŭm | criminatōrŭm |
| Datif | criminatō | criminatae | criminatō | criminatīs | criminatīs | criminatīs |
| Ablatif | criminatō | criminatā | criminatō | criminatīs | criminatīs | criminatīs |
criminatus \Prononciation ?\
- Participe passé de crimino et criminor.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.