duodenarius
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | duodenarius | duodenariă | duodenarium | duodenariī | duodenariae | duodenariă |
| Vocatif | duodenarie | duodenariă | duodenarium | duodenariī | duodenariae | duodenariă |
| Accusatif | duodenarium | duodenariăm | duodenarium | duodenariōs | duodenariās | duodenariă |
| Génitif | duodenariī | duodenariae | duodenariī | duodenariōrŭm | duodenariārŭm | duodenariōrŭm |
| Datif | duodenariō | duodenariae | duodenariō | duodenariīs | duodenariīs | duodenariīs |
| Ablatif | duodenariō | duodenariā | duodenariō | duodenariīs | duodenariīs | duodenariīs |
duodenarius \Prononciation ?\
- Duodénaire, qui contient douze unités.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « duodenarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « duodenarius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.