imperitus
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | imperitus | imperită | imperitum | imperitī | imperitae | imperită |
| Vocatif | imperite | imperită | imperitum | imperitī | imperitae | imperită |
| Accusatif | imperitum | imperităm | imperitum | imperitōs | imperitās | imperită |
| Génitif | imperitī | imperitae | imperitī | imperitōrŭm | imperitārŭm | imperitōrŭm |
| Datif | imperitō | imperitae | imperitō | imperitīs | imperitīs | imperitīs |
| Ablatif | imperitō | imperitā | imperitō | imperitīs | imperitīs | imperitīs |
imperitus \Prononciation ?\
- Inexpérimenté.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « imperitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.