improspectus
Latin
Étymologie
- Dérivé de prospectus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | improspectus | improspectă | improspectum | improspectī | improspectae | improspectă |
| Vocatif | improspecte | improspectă | improspectum | improspectī | improspectae | improspectă |
| Accusatif | improspectum | improspectăm | improspectum | improspectōs | improspectās | improspectă |
| Génitif | improspectī | improspectae | improspectī | improspectōrŭm | improspectārŭm | improspectōrŭm |
| Datif | improspectō | improspectae | improspectō | improspectīs | improspectīs | improspectīs |
| Ablatif | improspectō | improspectā | improspectō | improspectīs | improspectīs | improspectīs |
improspectus \Prononciation ?\
- Qui n'est pas vu.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « improspectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.