incommunicatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de communicatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incommunicatus | incommunicată | incommunicatum | incommunicatī | incommunicatae | incommunicată |
| Vocatif | incommunicate | incommunicată | incommunicatum | incommunicatī | incommunicatae | incommunicată |
| Accusatif | incommunicatum | incommunicatăm | incommunicatum | incommunicatōs | incommunicatās | incommunicată |
| Génitif | incommunicatī | incommunicatae | incommunicatī | incommunicatōrŭm | incommunicatārŭm | incommunicatōrŭm |
| Datif | incommunicatō | incommunicatae | incommunicatō | incommunicatīs | incommunicatīs | incommunicatīs |
| Ablatif | incommunicatō | incommunicatā | incommunicatō | incommunicatīs | incommunicatīs | incommunicatīs |
incommunicatus \Prononciation ?\
Références
- « incommunicatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.