inculpatus
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inculpatus | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
| Vocatif | inculpate | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
| Accusatif | inculpatum | inculpatăm | inculpatum | inculpatōs | inculpatās | inculpată |
| Génitif | inculpatī | inculpatae | inculpatī | inculpatōrŭm | inculpatārŭm | inculpatōrŭm |
| Datif | inculpatō | inculpatae | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
| Ablatif | inculpatō | inculpatā | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
inculpatus \Prononciation ?\
- Sans faute, irréprochable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inculpatus | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
| Vocatif | inculpate | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
| Accusatif | inculpatum | inculpatăm | inculpatum | inculpatōs | inculpatās | inculpată |
| Génitif | inculpatī | inculpatae | inculpatī | inculpatōrŭm | inculpatārŭm | inculpatōrŭm |
| Datif | inculpatō | inculpatae | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
| Ablatif | inculpatō | inculpatā | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
inculpatus \Prononciation ?\
- Participe passé de inculpo.
Références
- « inculpatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.