insuetus
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insuetus | insuetă | insuetum | insuetī | insuetae | insuetă |
| Vocatif | insuete | insuetă | insuetum | insuetī | insuetae | insuetă |
| Accusatif | insuetum | insuetăm | insuetum | insuetōs | insuetās | insuetă |
| Génitif | insuetī | insuetae | insuetī | insuetōrŭm | insuetārŭm | insuetōrŭm |
| Datif | insuetō | insuetae | insuetō | insuetīs | insuetīs | insuetīs |
| Ablatif | insuetō | insuetā | insuetō | insuetīs | insuetīs | insuetīs |
insuetus \Prononciation ?\
- Inhabitué, inusité, inhabituel.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- insuete
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insuetus | insuetă | insuetum | insuetī | insuetae | insuetă |
| Vocatif | insuete | insuetă | insuetum | insuetī | insuetae | insuetă |
| Accusatif | insuetum | insuetăm | insuetum | insuetōs | insuetās | insuetă |
| Génitif | insuetī | insuetae | insuetī | insuetōrŭm | insuetārŭm | insuetōrŭm |
| Datif | insuetō | insuetae | insuetō | insuetīs | insuetīs | insuetīs |
| Ablatif | insuetō | insuetā | insuetō | insuetīs | insuetīs | insuetīs |
insuetus \Prononciation ?\
- Participe passé de insuesco.
Références
- « insuetus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.