jubilatus
Latin
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | jubilatus | jubilatūs |
| Vocatif | jubilatus | jubilatūs |
| Accusatif | jubilatum | jubilatūs |
| Génitif | jubilatūs | jubilatuum |
| Datif | jubilatūi ou jubilatū |
jubilatibus |
| Ablatif | jubilatū | jubilatibus |
jubilatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | jubilatus | jubilată | jubilatum | jubilatī | jubilatae | jubilată |
| Vocatif | jubilate | jubilată | jubilatum | jubilatī | jubilatae | jubilată |
| Accusatif | jubilatum | jubilatăm | jubilatum | jubilatōs | jubilatās | jubilată |
| Génitif | jubilatī | jubilatae | jubilatī | jubilatōrŭm | jubilatārŭm | jubilatōrŭm |
| Datif | jubilatō | jubilatae | jubilatō | jubilatīs | jubilatīs | jubilatīs |
| Ablatif | jubilatō | jubilatā | jubilatō | jubilatīs | jubilatīs | jubilatīs |
jubilatus \Prononciation ?\
- Participe passé de jubilo.
Références
- « jubilatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.