keginer

Breton

Étymologie

Dérivé de keginañ cuisiner »), avec le suffixe -er.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
Non muté keginer keginerien keginerion
Adoucissante geginer geginerien geginerion
Spirante cʼheginer cʼheginerien cʼheginerion

keginer \keˈɡĩːnɛr\ masculin (pour une femme, on dit : keginerez)

  1. Cuisinier.
    • Er cʼhazarn, ha zoken war vourzh listri ’oa, e veze aozet evidomp gant hor cʼheginer boued kalz gwellocʼh eget hini ar vartoloded all.  (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 82)
      Dans la caserne, et même à bord de certains bateaux, notre cuisinier nous préparait des repas bien meilleurs que ceux des autres marins.

Forme de verbe

keginer \keˈɡĩːnɛr\

  1. Impersonnel du présent de l’indicatif du verbe keginañ/keginat/keginiñ.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.