klitá
Kotava
Étymologie
- Dérivé de klita (« source »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | klitá | klitayá | klitatá |
| 2e du sing. | klital | klitayal | klitatal |
| 3e du sing. | klitar | klitayar | klitatar |
| 1re du plur. | klitat | klitayat | klitatat |
| 2e du plur. | klitac | klitayac | klitatac |
| 3e du plur. | klitad | klitayad | klitatad |
| 4e du plur. | klitav | klitayav | klitatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
klitá \kliˈta\ (Intransitif)
Prononciation
- France : écouter « klitá [kliˈta] »
Anagrammes
- iltak
- kilta
- lakit
Références
- « klitá », dans Kotapedia
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.