koitus
: Koitus
Espéranto
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe koiti | |
|---|---|
| Conditionnel | koitus |
koitus \koitus\
- Conditionnel de koiti.
Tchèque
Étymologie
- Du latin coitus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | koitus | koity |
| Génitif | koitu | koitů |
| Datif | koitu | koitům |
| Accusatif | koitus | koity |
| Vocatif | koite | koity |
| Locatif | koitu | koitech |
| Instrumental | koitem | koity |
koitus \Prononciation ?\ masculin inanimé
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.