magnificus
Latin
Étymologie
- Dérivé de magnus (« grand »), avec le suffixe -ficus, littéralement « qui fait les choses en grand ».
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | magnificus | magnifică | magnificum | magnificī | magnificae | magnifică |
| Vocatif | magnifice | magnifică | magnificum | magnificī | magnificae | magnifică |
| Accusatif | magnificum | magnificăm | magnificum | magnificōs | magnificās | magnifică |
| Génitif | magnificī | magnificae | magnificī | magnificōrŭm | magnificārŭm | magnificōrŭm |
| Datif | magnificō | magnificae | magnificō | magnificīs | magnificīs | magnificīs |
| Ablatif | magnificō | magnificā | magnificō | magnificīs | magnificīs | magnificīs |
magnificus \Prononciation ?\
- Magnifique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Références
- « magnificus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 939)
- « magnificus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.