meditatus

Latin

Étymologie

Déverbal de meditor, dérivé de meditatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif meditatus meditatūs
Vocatif meditatus meditatūs
Accusatif meditatum meditatūs
Génitif meditatūs meditatuum
Datif meditatūi
ou meditatū
meditatibus
Ablatif meditatū meditatibus

meditatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Méditation, pensée.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif meditatus meditată meditatum meditatī meditatae meditată
Vocatif meditate meditată meditatum meditatī meditatae meditată
Accusatif meditatum meditatăm meditatum meditatōs meditatās meditată
Génitif meditatī meditatae meditatī meditatōrŭm meditatārŭm meditatōrŭm
Datif meditatō meditatae meditatō meditatīs meditatīs meditatīs
Ablatif meditatō meditatā meditatō meditatīs meditatīs meditatīs

meditatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de meditor.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.