montivagus
Latin
Étymologie
- De mons, montis (« montagne ») et vagus (« vagabond »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | montivagus | montivagă | montivagum | montivagī | montivagae | montivagă |
| Vocatif | montivage | montivagă | montivagum | montivagī | montivagae | montivagă |
| Accusatif | montivagum | montivagăm | montivagum | montivagōs | montivagās | montivagă |
| Génitif | montivagī | montivagae | montivagī | montivagōrŭm | montivagārŭm | montivagōrŭm |
| Datif | montivagō | montivagae | montivagō | montivagīs | montivagīs | montivagīs |
| Ablatif | montivagō | montivagā | montivagō | montivagīs | montivagīs | montivagīs |
montivagus
Références
- « montivagus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.