multiplicativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de multiplicatus, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | multiplicativus | multiplicativă | multiplicativum | multiplicativī | multiplicativae | multiplicativă |
| Vocatif | multiplicative | multiplicativă | multiplicativum | multiplicativī | multiplicativae | multiplicativă |
| Accusatif | multiplicativum | multiplicativăm | multiplicativum | multiplicativōs | multiplicativās | multiplicativă |
| Génitif | multiplicativī | multiplicativae | multiplicativī | multiplicativōrŭm | multiplicativārŭm | multiplicativōrŭm |
| Datif | multiplicativō | multiplicativae | multiplicativō | multiplicativīs | multiplicativīs | multiplicativīs |
| Ablatif | multiplicativō | multiplicativā | multiplicativō | multiplicativīs | multiplicativīs | multiplicativīs |
multĭplĭcātīvus \Prononciation ?\ masculin
- Multiplicatif, qui sert à multiplier.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « multiplicativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.