probaticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien προβατικός, probatikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | probaticus | probatică | probaticum | probaticī | probaticae | probatică |
| Vocatif | probatice | probatică | probaticum | probaticī | probaticae | probatică |
| Accusatif | probaticum | probaticăm | probaticum | probaticōs | probaticās | probatică |
| Génitif | probaticī | probaticae | probaticī | probaticōrŭm | probaticārŭm | probaticōrŭm |
| Datif | probaticō | probaticae | probaticō | probaticīs | probaticīs | probaticīs |
| Ablatif | probaticō | probaticā | probaticō | probaticīs | probaticīs | probaticīs |
probaticus \Prononciation ?\
- Probatique, de brebis.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « probaticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.