schrikken
Néerlandais
Étymologie
- A rapprocher de l'allemand erschrecken, de même sens.
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | schrik | schrok |
| jij | schrikt | |
| hij, zij, het | schrikt | |
| wij | schrikken | schrokken |
| jullie | schrikken | |
| zij | schrikken | |
| u | schrikt | schrok |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| zijn | schrikkend | geschrokken |
schrikken \sχɾɪ.kə:\
- S’effrayer.
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « schrikken [sχɾɪ.kə:] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.