tiima
Finnois
Étymologie
- (ébauche)
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tiima | tiimat |
| Génitif | tiiman | tiimojen tiimain (rare) |
| Partitif | tiimaa | tiimoja |
| Accusatif | tiima [1] tiiman [2] |
tiimat |
| Inessif | tiimassa | tiimoissa |
| Élatif | tiimasta | tiimoista |
| Illatif | tiimaan | tiimoihin |
| Adessif | tiimalla | tiimoilla |
| Ablatif | tiimalta | tiimoilta |
| Allatif | tiimalle | tiimoille |
| Essif | tiimana | tiimoina |
| Translatif | tiimaksi | tiimoiksi |
| Abessif | tiimatta | tiimoitta |
| Instructif | — | tiimoin |
| Comitatif | — | tiimoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | tiimani | tiimamme |
| 2e personne | tiimasi | tiimanne |
| 3e personne | tiimansa | |
tiima \ˈtiː.mɑ.\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.