βυζαντινός

Grec

Étymologie
Dérivé de Βυζάντιο, Vizándio (« Byzance »), avec le suffixe -ινός, -inós.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif βυζαντινός βυζαντινή βυζαντινό
génitif βυζαντινού βυζαντινής βυζαντινού
accusatif βυζαντινό βυζαντινή βυζαντινό
vocatif βυζαντινέ βυζαντινή βυζαντινό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif βυζαντινοί βυζαντινές βυζαντινά
génitif βυζαντινών βυζαντινών βυζαντινών
accusatif βυζαντινούς βυζαντινές βυζαντινά
vocatif βυζαντινοί βυζαντινές βυζαντινά

βυζαντινός (vizandinós) \vi.zan.diˈnos\

  1. Byzantin.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.