Ἄρειος
Grec ancien
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | Ἄρειος | Ἀρεία | Ἄρειον | |||
| vocatif | Ἄρειε | Ἀρεία | Ἄρειον | |||
| accusatif | Ἄρειον | Ἀρείαν | Ἄρειον | |||
| génitif | Ἀρείου | Ἀρείας | Ἀρείου | |||
| datif | Ἀρείῳ | Ἀρείᾳ | Ἀρείῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | Ἀρείω | Ἀρεία | Ἀρείω | |||
| vocatif | Ἀρείω | Ἀρείω | Ἀρείω | |||
| accusatif | Ἀρείω | Ἀρεία | Ἀρείω | |||
| génitif | Ἀρείοιν | Ἀρείαιν | Ἀρείοιν | |||
| datif | Ἀρείοιν | Ἀρείαιν | Ἀρείοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | Ἄρειοι | Ἄρειαι | Ἄρεια | |||
| vocatif | Ἄρειοι | Ἄρειαι | Ἄρεια | |||
| accusatif | Ἀρείους | Ἀρείας | Ἀρεία | |||
| génitif | Ἀρείων | Ἀρείων | Ἀρείων | |||
| datif | Ἀρείοις | Ἀρείαις | Ἀρείοις | |||
Ἄρειος, Áreios
Prononciation
- *\á.reː.os\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈa.ri.os\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈa.ri.os\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈa.ri.os\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈa.ri.os\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- « Ἄρειος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.