ἐτυμολογικός
: ετυμολογικός
Grec ancien
Étymologie
- De ἐτυμολογία, etumología (« étymologie ») et -ικός, -ikós (« adjectif »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἐτυμολογικός | ἐτυμολογική | ἐτυμολογικόν | |||
| vocatif | ἐτυμολογικέ | ἐτυμολογική | ἐτυμολογικόν | |||
| accusatif | ἐτυμολογικόν | ἐτυμολογικήν | ἐτυμολογικόν | |||
| génitif | ἐτυμολογικοῦ | ἐτυμολογικῆς | ἐτυμολογικοῦ | |||
| datif | ἐτυμολογικῷ | ἐτυμολογικῇ | ἐτυμολογικῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἐτυμολογικώ | ἐτυμολογικά | ἐτυμολογικώ | |||
| vocatif | ἐτυμολογικώ | ἐτυμολογικά | ἐτυμολογικώ | |||
| accusatif | ἐτυμολογικώ | ἐτυμολογικά | ἐτυμολογικώ | |||
| génitif | ἐτυμολογικοῖν | ἐτυμολογικαῖν | ἐτυμολογικοῖν | |||
| datif | ἐτυμολογικοῖν | ἐτυμολογικαῖν | ἐτυμολογικοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἐτυμολογικοί | ἐτυμολογικαί | ἐτυμολογικά | |||
| vocatif | ἐτυμολογικοί | ἐτυμολογικαί | ἐτυμολογικά | |||
| accusatif | ἐτυμολογικούς | ἐτυμολογικάς | ἐτυμολογικά | |||
| génitif | ἐτυμολογικῶν | ἐτυμολογικῶν | ἐτυμολογικῶν | |||
| datif | ἐτυμολογικοῖς | ἐτυμολογικαῖς | ἐτυμολογικοῖς | |||
ἐτυμολογικός, etumologikós *\e.ty.mo.lo.ɡi.ˈkos\
- Étymologique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « ἐτυμολογικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.