ὁμός
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ὁμός | ὁμή | ὁμόν | |||
| vocatif | ὁμέ | ὁμή | ὁμόν | |||
| accusatif | ὁμόν | ὁμήν | ὁμόν | |||
| génitif | ὁμοῦ | ὁμῆς | ὁμοῦ | |||
| datif | ὁμῷ | ὁμῇ | ὁμῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ὁμώ | ὁμά | ὁμώ | |||
| vocatif | ὁμώ | ὁμά | ὁμώ | |||
| accusatif | ὁμώ | ὁμά | ὁμώ | |||
| génitif | ὁμοῖν | ὁμαῖν | ὁμοῖν | |||
| datif | ὁμοῖν | ὁμαῖν | ὁμοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ὁμοί | ὁμαί | ὁμά | |||
| vocatif | ὁμοί | ὁμαί | ὁμά | |||
| accusatif | ὁμούς | ὁμάς | ὁμά | |||
| génitif | ὁμῶν | ὁμῶν | ὁμῶν | |||
| datif | ὁμοῖς | ὁμαῖς | ὁμοῖς | |||
ὁμός, homós *\ho.ˈmos\
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage *sem
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.