< Reconstruction:gaulois
Reconstruction:gaulois/*liciata
Gaulois
Étymologie
- Nominatif reconstruit à partir de multiples attestations sur le plomb du Larzac.
Nom commun
| Cas | Singulier | Cas | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | *liciatā | Nominatif | *liciatās *liciatias | ||
| Vocatif | ancien | *liciata | Vocatif | incertain | *liciatas |
| tardif | *liciati | ||||
| Accusatif | ancien | *liciatan | Accusatif | *liciatas | |
| tardif | liciatim | ||||
| Génitif | ancien | *liciatās | Génitif | *liciatanon *liciatanom | |
| tardif | *liciatiās | ||||
| Datif | ancien | *liciatāi *liciatăi |
Datif | *liciatabo | |
| tardif | *liciatī *liciate | ||||
| Instrumental-sociatif | ancien | ? | Instrumental-sociatif | *liciatabi | |
| tardif | liciatia | ||||
| Annexes et références | |||||
liciatā *\Prononciation ?\
Notes
- X. Delamarre indique que le nominatif singulier de ce mot peut également être envisagé sous la forme *liciati ou *liciatis et le nominatif pluriel sous la forme *liciatia.
Variantes
Références
- Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 2-87772-237-6 (ISSN 0982-2720), page 201
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.