amita
: amitá
Espéranto
Forme de verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | amis | amas | amos |
| Participe actif | aminta(j,n) | amanta(j,n) | amonta(j,n) |
| Participe passif | amita(j,n) | amata(j,n) | amota(j,n) |
| Adverbe actif | aminte | amante | amonte |
| Adverbe passif | amite | amate | amote |
| Substantif actif |
aminto(j,n) amintino(j,n) |
amanto(j,n) amantino(j,n) |
amonto(j,n) amontino(j,n) |
| Subst. passif | amito(j,n) amitino(j,n) |
amato(j,n) amatino(j,n) |
amoto(j,n) amotino(j,n) |
| Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
| Présent | amus | amu | ami |
| voir le modèle “eo-conj” | |||
amita \a.ˈmi.ta\ Mot exemple fondamental de l’UV
Composition fondamentale du verbe venant de l’Universala Vortaro
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « amita [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | amită | amitae |
| Vocatif | amită | amitae |
| Accusatif | amităm | amitās |
| Génitif | amitae | amitārŭm |
| Datif | amitae | amitīs |
| Ablatif | amitā | amitīs |
amita féminin
- Tante paternelle, sœur du père.
Quasi-synonymes
- matertera (« tante maternelle »)
Dérivés
- abamita (« arrière-grand-tante paternelle »)
- amitinus (« cousin germain, fils de la tante »)
- amitina (« cousine germaine, fille de la tante »)
- proamita (« grand-tante paternelle »)
Références
- « amita », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *am(m)a
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.