coniugalis
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | coniugalis | coniugalis | coniugale | coniugales | coniugales | coniugalia |
| Vocatif | coniugalis | coniugalis | coniugale | coniugales | coniugales | coniugalia |
| Accusatif | coniugalem | coniugalem | coniugale | coniugales | coniugales | coniugalia |
| Génitif | coniugalis | coniugalis | coniugalis | coniugalium | coniugalium | coniugalium |
| Datif | coniugali | coniugali | coniugali | coniugalibus | coniugalibus | coniugalibus |
| Ablatif | coniugali | coniugali | coniugali | coniugalibus | coniugalibus | coniugalibus |
coniugalis \Prononciation ?\
- Variante de conjugalis. Le ‹ j ›, absent du latin classique, traduit le ‹ i › devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Cf. « j en latin ».
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.