fustibalator
Latin
Étymologie
- Dérivé de fustibalus (« fronde »), avec le suffixe -ator.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | fustibalator | fustibalatorēs |
| Vocatif | fustibalator | fustibalatorēs |
| Accusatif | fustibalatorem | fustibalatorēs |
| Génitif | fustibalatoris | fustibalatorum |
| Datif | fustibalatorī | fustibalatoribus |
| Ablatif | fustibalatorĕ | fustibalatoribus |
fustibalator \Prononciation ?\ masculin
Synonymes
Références
- « fustibalator », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.