jucunditas
Latin
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | jucunditas | jucunditatēs |
| Vocatif | jucunditas | jucunditatēs |
| Accusatif | jucunditatem | jucunditatēs |
| Génitif | jucunditatis | jucunditatum |
| Datif | jucunditatī | jucunditatibus |
| Ablatif | jucunditatĕ | jucunditatibus |
jucunditas \Prononciation ?\ féminin
- Agrément, charme, plaisir, joie.
Quae potest in vita esse jucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit, jamjamque esse moriendum?
— (Cicéron, Tusc. 1, 7 fin. ; traduction)- Quel plaisir est-on capable de goûter, lorsqu'on a jour et nuit à penser que la mort approche ?
Variantes
- iucunditas - Le ‹ j ›, absent du latin classique, traduit le ‹ i › devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Cf. « j en latin ».
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : jocundity
- Italien : giocondità
Références
- « jucunditas », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « jucunditas », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.