nuora
Finnois
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | nuora | nuorat |
| Génitif | nuoran | nuorien nuorain (rare) |
| Partitif | nuoraa | nuoria |
| Accusatif | nuora [1] nuoran [2] |
nuorat |
| Inessif | nuorassa | nuorissa |
| Élatif | nuorasta | nuorista |
| Illatif | nuoraan | nuoriin |
| Adessif | nuoralla | nuorilla |
| Ablatif | nuoralta | nuorilta |
| Allatif | nuoralle | nuorille |
| Essif | nuorana | nuorina |
| Translatif | nuoraksi | nuoriksi |
| Abessif | nuoratta | nuoritta |
| Instructif | — | nuorin |
| Comitatif | — | nuorine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
nuora \ˈnuo.rɑ\
Italien
Étymologie
- Du latin nurus (« bru »).
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| nuora \ˈnwɔ.ra\ |
nuore \ˈnwɔ.re\ |
nuora \ˈnwɔ.ra\ féminin
- (Famille) Bru, belle-fille, (l’épouse de son fils).
Prononciation
- Italie : écouter « nuora [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.