occitana
Espagnol
Étymologie
- Mot apparut à partir de la locution lingua occitana utilisée dans les textes administratifs en latins au XIIIème siècle pour distinguer la "langue d'òc", de la "langue du si" (italien) et de la langue d'oïl (français) .
Forme d’adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | occitano | occitanos |
| Féminin | occitana | occitanas |
occitana \ok.θiˈta.na\ féminin
Prononciation
- Madrid : \ok.θiˈta.na\
- Mexico, Bogota : \ok.s(i)ˈta.na\
- Santiago du Chili, Caracas : \ok.siˈta.na\
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | occitano \occitano\ |
occitani \occitani\ |
| Féminin | occitana \occitana\ |
occitane \occitane\ |
occitana \Prononciation ?\
- Féminin singulier de occitano.
Dérivés
Composés
- croce occitana (« croix occitane »)
Occitan
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | occitan \ut͡siˈta\ |
occitans \ut͡siˈtas\ |
| Féminin | occitana \ut͡siˈta.no̯\ |
occitanas \ut͡siˈta.no̯s\ |
occitana [ut͡siˈtano̞] (graphie normalisée)
- Féminin singulier d’occitan.
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « occitana [ut͡siˈtano̞] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.