sagma
Latin
Étymologie
- Du grec ancien σάγμα, ságma (« charge, chargement, bât »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sagmă | sagmae |
| Vocatif | sagmă | sagmae |
| Accusatif | sagmăm | sagmās |
| Génitif | sagmae | sagmārŭm |
| Datif | sagmae | sagmīs |
| Ablatif | sagmā | sagmīs |
sagma \Prononciation ?\ féminin
Dérivés
- sagmārĭum (« charge mise sur un bât »)
- sagmārĭus (« de bât, de somme »)
Variantes
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | sagma | sagmata |
| Vocatif | sagma | sagmata |
| Accusatif | sagma | sagmata |
| Génitif | sagmatis | sagmatum |
| Datif | sagmatī | sagmatibus |
| Ablatif | sagmatĕ | sagmatibus |
sagma \Prononciation ?\ neutre
Références
- « sagma », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.